Off to Knackebrode land!

*See English below*

Hej!

Nou daar is ie dan hoor; de eerste blog van mijn avonturen in het knäckebröde land. En heel stiekem; er staat al een pakje met knäckebröd in de kast :) 

Inmiddels ben ik dus aangekomen in Zweden waar ik tot halverwege Januari in Borlange zal verblijven voor mij studie. De komende drie dagen verblijf ik echter nog lekker even in de hoofdstad van Zweden; Stockholm. In de trend van vele citytrips die ondernomen worden dit jaar van mijn kant, paste dit wel in het ritme. 

Na de vakantie naar Londen en Dublin was ik nog drie dagen in Breda om ook mijn kamer leeg te maken voor verhuizing en dan toch echt mijn backpack in te pakken voor het komende jaar. Dat valt nog niet mee. Vanwege de verhuizing lag mijn kleding overal en nergens, in verhuisdozen, in een nog niet helemaal uitgepakte koffer van de vakantie of in de wasmachine die als een idioot geluidjes aan het maken was. Zolang die geluid maakt is het tenminste nog goed, dacht ik op dat moment. Na veel wikken en wegen over welke trui nou wel mee mocht en welke niet is het dan toch gelukt om de tas dicht te krijgen. Verbazingwekkende ook nog, ik kreeg m van de grond opgetild. Toch best een moment om trots op te zijn.

Mede dankzij mijn lieve papa is het toch allemaal gelukt met verhuizen en heb ik mijn heerlijke kamer(tje) moeten verlaten. Het moment dat je dan voor de laatste keer rondkijkt en ziet dat er echt niks meer is, geeft dat toch wel een dubbel gevoel. En toch is dat onrustige gevoel er om weer ergens anders heen te gaan sterker. Dus verstand op nul, deur dicht trekken en in de auto stappen. Volgend jaar ben ik gewoon weer terug in de fantastische stad Breda praat ik mezelf maar aan. Over 24 uur zit je in een ander prachtig land dus niet zo jammeren. 

En inderdaad, ongeveer 12 uur laten ging mijn wekker af om een hopeloze tijd. Kwart over drie 's nachts is een nachtmerrie. Om dan ook nog die enkele uren slaap die mogelijk waren wakker te worden gehouden door een mug maakt het helemaal vreselijk. Dus onder de muggenbulten en met diepe dalen onder mijn ogen, stap ik bij mijn moeder in de auto om naar Eindhoven airport te vertrekken. In mijn hoofd gaat er niks anders om dan hetzelfde riedeltje als twee jaar geleden; 'Heb ik mijn paspoort? En mijn portemonnee? Zou ik voldoende kleding mee hebben? Is mijn tas niet te zwaar? Had ik de vliegtijden wel goed onthouden?'. Hoe vaak ik ook op reis ben de afgelopen tijd, voor een lange reis als dit is dat altijd net even iets anders. En ik ken mezelf met mijn chaotische hoofd, naar Thailand lag mijn paspoort ook nog heerlijk op mijn bed randomly te liggen. Wie weet ik wat voor verhuisdoos ik nu weer belangrijke spullen had verstopt. 

Wanneer je op het vliegveld aankomt en zelfs de Starbucks is nog gesloten weet je dat het eigenlijk voor een normaal mens veel te vroeg is. Gelukkig gaat bij mij nooit echt iets helemaal normaal. Zo ook de wachttijd alias 'afscheidsontbijtje' voordat ik de security door ga. Ik zit wel heerlijk naar buiten te kijken, beetje in het donker starend, maar heb niet eens in de gaten dat mijn zusje en haar vriend vervolgens voor mijn neus staan! Denk dat ik gezakt ben voor mijn oplettendheids examen. Zoals ik zes weken geleden haar heb verrast op Schiphol, zo verrast kijk ik nu zelf. Maar aan alle pret komt een eind en de tijd om naar de security te gaan begint zich aan te dringen. Na nu dus echt gedag te hebben gezegd loop ik met mijn rugtas naar de security. Voor mij niks nieuws, sterker nog, een kleine twee weken stond ik op precies dezelfde plek. Nog steeds hebben mijn hersenen enige moeite om te aanvaarden dat ik nu niet volgende week weer terug ben, maar nu iedereen fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar al moet wensen. Ja Kir, je bent echt volgend jaar pas terug. 

Eenmaal in het vliegtuig begint de vermoeidheid me over te nemen. Ik voel hoe mijn ogen het langzaamaan opgeven en merk dat ik het zelf ook vrijwel opgeef om wakker te blijven. Als ik mijn ogen weer open doe zie ik rode huisjes omgeven door naaldbomen. Welkom in Zweden!

Op het moment van schrijven zit ik in een hostel in het centrum van Stockholm, waar ik dus de komende drie dagen blijf. Daarna zal ik mijn weg vervolgen naar de plek waar het allemaal moet gebeuren; Borlange! Voor de eerste week heb ik, samen met andere internationale studenten (die ik overigens verder niet ken), een typisch Zweedse cabin gehuurd. De jacht naar woonruimte is namelijk niet altijd even soepel verlopen en heeft voor veel stress gezorgd. Om mezelf een klein beetje meer tijd te gunnen zit ik dus tijdens de introductie week zoals een Zweed het betaamt; midden in de bossen in een houten blokhut. Kan bijna geen betere start bedenken. De rest van mijn studietijd hier zal ik overigens bij een familie in Borlange intrekken en proberen de Zweedse cultuur me eigen te maken. Kom maar op met die Ikea balletjes en dat knäckebröd!

Maar dat is voor later. Nu nog even paar dagen genieten van al het moois en interessants dat Stockholm te bieden heeft. En geloof me, dat is nogal wat! Na vanmiddag al een rondje te hebben gelopen en te hebben genoten van kleine parkjes, uitzichten aan het water en het leven in Stockholm weet ik al dat mijn tijd hier in Zweden fantastisch gaat worden. En niet getreurd, ik ga mijn best doen om de meest geweldige dingen die ik meemaak aan jullie door te geven! Ik kan niks garanderen helaas.

Lieve mensen, hopelijk gaan jullie ook net zo genieten van mijn verhalen als ik ervan ga genieten die te mogen meemaken. Ik zal ook foto's en waar mogelijk video's bijvoegen om al mijn verhalen beetje beeld te geven. 

Tot volgend jaar!

English version

Hej!

Well there it is; the first blog of all of my adventures in knackebrode land. And honestly; there is already a package of it in the closet.

So I have arrived in Sweden where I will stay in Borlänge until mid-January for my exchange. The upcoming three days however, am I still staying in the capital of Sweden; Stockholm. In the trend of the many citytrips this year I’ve undertaken, this will definitely fit in that pattern.

After the short holiday to London and Dublin I had only three days left in Breda to empty my room for moving out and to pack my backpack for the upcoming year. Not as easy as it sounds. Because of moving out all of my clothes were spread across my room, stacked in moving boxes, in my not totally emptied suitcase of the holiday or in the washing machine which was making all of kinds of weird noises. As long as it was able to make those noises it should be fine, is the only thing I could think of. After many moments of thorough thought of which sweater was allowed to come and which one was not I also succeeded to actually close my backpack. Maybe even more amazing; I was able to lift it up! A moment to be quite proud of.

Because of my sweet dad moving out of Breda went pretty good and Tuesday was the time for me to leave my lovely room. The moment you look around for the very last time and see that absolutely nothing is left has a double meaning. Yet there still is that strong feeling of going away, to unknown places. So, don’t think about it, just close the door and get into the car. In just about 24 hours you will be in another beautiful country so stop complaining.

And indeed, approximately 12 hours later my alarm clock went off at the most inappropriate time. A quarter past three at night is absolutely a nightmare. To be kept awaken those few hours by a stupid mosquito makes it even more awful. So, covered in mosquito bites and dark shades under my eyes, I get into the car with my mom to leave for Eindhoven airport. In my head in can only think about things I might have forgotten; the same things as two years ago. ‘Do I have my passport? And where is my wallet? Did I pack enough clothes? Is my backpack not too heavy? Did I remember the right departure times?’. No matter how many times I went on a trip this year, it always feels a bit different when I’m going for a longer period. And luckily, I know myself and my sometimes a bit of chaotic brain; when leaving for Thailand I also forgot my wallet and passport the night before departure. Who knows if I packed something important into one of the moving boxes.

When you arrive at the airport and even the Starbucks is still closed, definitely means that it is still way too early for a normal person to be awake. Luckily for me, nothing really goes normal. Not even the waiting time (goodbye breakfast in this case) before I go through security. As usual I am a bit distracted and looking through the window, just staring a bit into the dark. What I of course do not notice is that my sister and her boyfriend also came to say goodbye and are all of a sudden right in front of my nose! Yep, definitely failed attention exam. As I surprised her six weeks ago at Schiphol airport, so surprised am I looking at the moment myself. But at all fun things comes an end, and it is time for me to go through security. For me nothing new, on the contrary, exactly two weeks ago I was in the exact same spot for the London and Dublin holiday. Still, my brains are having a hard time in accepting that I will not be back next week. However, I already have to wish everybody a merry Christmas and happy new year. Yes Kirsten, you will not return before summer next year.

When seated in the plane, the exhaustion begins to take over. I can feel how my eyes are slowly giving up and I notice that me myself am giving up on staying awake. The moment I open my eyes again I see nothing but red copper painted houses surrounded by typical Scandinavian trees. Welcome to Sweden!

On the moment of writing am I in a hostel in the centre of Stockholm, which will be my accommodation for the next three days. After that I will continue my path to where it all needs to happen; Borlänge! For the first week, me and five other international students, have rented a typical Swedish cabin. Hunting for a room in Borlänge has not always been very smooth and sometimes caused some stressful moments. To ‘buy’ some more time are me and the other students in a cabin, enjoying being Swedish. Pretty much no better start you could think of. The other months I will be moving in with a Swedish family in Borlänge. During that time I will try to make the Swedish culture become part of me. Bring on the meatballs of Ikea!

Although, that is all for later. Now I have a couple of days left to enjoy and discover all that Stockholm has to offer. And trust me, that is quite a lot! After going for a walk in the afternoon and having enjoyed the parks, views over water and the city life of Stockholm, I know that my time here in Sweden is going to be amazing. Don’t be sad, I’ll do my very best to keep you updated with all the adventures I hope to encounter. No guarantees though, unfortunately.

Dear everyone, hopefully you will enjoy my stories as I will enjoy experiencing them. Where I can I will upload video’s and pictures to make it even better.

See you all next year!