Welcome to Asia!

Deel twee van mijn jaar in het buitenland is van start! Zoals het mij betaamt heb ik het mezelf nog vrij spannend gemaakt. Na bijna 2,5 maand wachten had ik dan toch op de allerlaatst mogelijke dag mijn werkvisum binnen voor Korea. Nog nooit zo blij geweest met een telefoontje van 30 seconden. Op dat moment besef ik dan wel ineens; over 48 uur stap ik op Schiphol in het vliegtuig naar Zuid-Korea! Hemeltjelief.

Overal mijn spullen vandaan getoverd, verhuisdozen doorgespit en maar inpakken. Ik mag dan inpakskills hebben, kiezen kan ik nog steeds niet echt. Waar ik dacht met 2 uurtjes wel klaar te zijn, was ik halverwege al afgeleid en zat ik 5 uur later nog met bergjes kleding overal. So me. Nog leuker is de laatste dag voor vertrek met een koffer van 20kg op de fiets naar het station gaan. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? Gewoon naast je trekken. Moet je alleen wel even checken of de wieltjes van je koffer dat wel aankunnen. DIe van mij dus niet en besloten halverwege de route te bezwijken. Resultaat: een uur voor sluitingstijd van de winkels nog een nieuwe koffer uit moeten zoeken! De kirsten-waardige-afscheidsmomenten stapelen zich op. 

Na een lnge vliegreis dan eindelijk aangekomen op Incheon International Airport in Seoul! Ik ben nog geen minuut aan het lopen en kijk al bijna scheel van de vreemde tekens op de borden (thank god dat er engels onder staat.... in het klein). Hoe ga ik dit ooit leren?! Zonder problemen door de douane gekomen (stiekem toch een klein beetje spannend) en mijn koffer op kunnen halen. Eenmaal in de trein verbaas ik mezelf over hoe droog en bruin de grond eigenlijk is. Ik was toch niet per ongeluk in Australie terecht gekomen? Met dat de trein voortraast zie ik de skyscrapers langzaam dichterbij komen en de wegen voller worden. Welcome in Seoul!

De eerste twee dagen in Seoul in een hostel verbleven om een beetje de jetlag weg te werken en vast te wennen aan het Koreaanse leven. Dat is me prima bevallen! Lekker in Seoul rondgedwaald en me als een tourist gedragen. Wat het allemaal nog verwarrender maakt is de plotselinge sneeuwbui waarin ik terecht kom die Seoul in een witte laag verstopt. Ik heb Zweden gewoon meegenomen ben ik bang. 

Woensdag was de dag dat ik met de trein naar Daegu ben gegaan. Daegu is de plaats waar ik de komende maanden verblijf voor mijn stage. Het is de vierde grote stad van Korea met ongeveer 3 miljoen invoners. Word dus even omschakelen van Borlänge met 50.000. Desalniettemin voelt de stad niet als dusdanig groot; ja er zijn veel hoge gebouwen en veel mensen, maar voelt totaal niet drukkend aan.

De afgelopen dagen gebruikt om nog zaken te regelen, wat echt niet meevalt hier. Voor mijn visum heb ik nog een alien registration card nodig dus naar het immigration office gegaan. Dat vinden duurde ook al wat langer dan gedacht (was natuurlijk weer eens verkeerd gelopen). Helaas moet je dat contant afrekenen en kwam ik natuurlijk weer tekort, dus vantevoren een ATM gaan zoeken. Blijkt; alleen bij 1 bank blijkt mijn pas het te doen (ben ik vandaag pas achter gekomen) dus stond ik na 10 verschillende apparaten met de moed in mn schoenen en geen geld. Uiteindelijk opgelost en naar immigration office gegaan. Weer 2km teruglopen. Goed voor de benen zal maar zeggen. Eenmaal daar aan de beurt willen ze een huurcontract zien; helemaal top, die heb ik niet aangezien ik via airbnb huur! Het niveau van engels was niet dermate genoeg om dat helemaal op te lossen dus we gaan zien hoe dit afloopt. Over 2 weken moet ik weer terug. 

Mijn jetlag is zo goed als weg gelukkig, want na het weekend begint officieel mijn werk periode. De komende 20 weken zal ik aan het werk gaan bij Daegu Convention & Visitors Bureau als intern. Mijn preciese opdracht weet ik nog niet dus die houden jullie tegoed!

Dan een huishoudelijke mededeling; ik ga van website wisselen/ben gewisseld om iedereen op de hoogte te houden. Vind je het leuk om mij alsnog te blijven volgen voel je vrij om dan naar polarsteps.com/KirstenDrop te gaan en daar al mijn verhalen te lezen (alleen wel in het engels daar vanwege vele buitenlandse vrienden inmiddels). Daar kun je ook mijn route bekijken die ik afleg, en dus ook hoe leuk ik elke keer verdwaal, en foto;s bekijken. Naar mijn weten heb je geen account nodig om alles te kunnen zien, en maak je het jezelf makkelijker als je gewoon op volgen klikt! Mocht je er niet uit komen maar wel op de hoogte gehouden willen worden laat het me dan weten, dan kijken we wat er geregeld kan worden:)

Tot van de zomer!!

XO